بال خود را پهن كرده بر زمین روح الامین            تا شود فرش حریم قُدسِ زین العابدین
اوّل مـاه رجـب دنیای ما زیـباتر است            چونكه ماه دیگری پا می‌گذارد بر زمین

"یامحمّد"در شروعش،"یا نبی"در آخرش            نیست بیخود شد رجب، ماه امیرالمؤمنین
فاطمه بِنتُ الحَسن درخانۀ إبنُ الحُسین            كودكی آورده از هرحیث بی‌مِثل و قرین
آن چنان دارد شباهـت با رسول الله كه            می‌شود او را بخـوانم رَحـمةٌ للعـالَمین
خاك جای خود، ببین افلاك هم روشن شده            بسكه نورانی‌ست این خورشید هستی آفرین
تا بگردند آسمانی‌ها به گردش هفت بار            می‌برند این كعبه را با شوق تا عرش بَرین
كوری چشمانِ شورِ خیلِ اصحابُ الشِّمال            روز میلادش عجب شادند اصحابُ الیمین
عـیـدی امروز ما را، یا عـلی اكبر بده            لحظه‌ای كه بر تو می‌گوید عمو این نازنین
"دیدنی"یعنی تبسّم كردن او بر حُسـین            دیـدنی‌تر، سجـدۀ شُكـرِ امام السّاجـدین
پنج تن را گِرد گهواره به چشم باطنش            در میان حجـره می‌بـیـند امام پنجـمین
هفتمین معصوم آمد، هفتمین باراست كه            دست حق بی‌پرده بیرون آمده از آستین
عقل عالم پیش عقل حضرتش جهل عظیم            عـلم خـلق الله پیش دانش او شرمگـین
باقـر عـلم نـبـیـین شُهرت عـامش بُـوَد            این مُحمّد هم، كریم است و حَلیم است و اَمین
ظاهـراً شد قاتل او زین آغـشته به سَم            باطناً كُشتش غم سلطان مَقطوعُ الوَتین